Wednesday, February 10, 2010

bagi aku ruang...

dah quite sometimes gak aku xmenulis dlm blog ni, nk kata sibuk diopis xjugak, tp tah aku xde modal nak menulis...some say married will solve everything, but not to me, it actually transforms u from 1 person to another...(wat da hell)...some doesnt wan dat transformation to happen but it WILL haunt u and FORCE u to transform...arrrrgggggggghhhhhhhh to be honest aku mmg XNAK those transformation tp aku mmg terpaksa transform ala2 transformers gtu...aku xnk pikir bebenda remeh temeh tp bende tu aku terpaksa pikir jugak, kdg2 aku wonder kenapa semua tu perlu aku tanggung sedangkan sama2 kuar keje nak sara kuaga, tenaga yg sama gak kuar..keje kat umh xyah ckp la, dr dapur, bilik air ke bilik, ruang tamu smpi la ke balconi sekangkang kera semua tu keje aku, aku kena amik tau. kdg2 telintas gak lam hati klu la aku tinggalkan semua keja umh tu xbesentuh smpi brp bulan,aku nk tgk apa jadi kan cuma hati aku blm tergamak nk buat mcm tu walaupon badan aku letih xterkira. apa yg aku alami skrg buatkan aku pikir balik hal 20 tahun lepas, aku pelik asal bila aku balik skolah muka mak aku kdg2 masam mencuka, pastu nk marah2 je, bila aku dah jd ibu baru aku tau, mak mmg bukan sengaja nk marah2 tp sbb mak terlalu penat, penat bepikir, penat buat keje umh...dia penat, aku penat..org pompuan penat sbb xde ruang utk kami brehat...ruang utk diri kami sendiri, even mcm mana bagus pon planning yg kita buat, ruang mmg aku jamin TAKKAN ADA..bila laki aku raise out suggestion nk ank 4 org, aku mmg reject trus proposal dia, i said REJECT here..ya ank itu rezeki tp klu kita ibu pelihara ank bukan dlm keadaan ikhlas, aku rasa baik aku buat yg mana aku mampu, bukan force diri kita sekadar nk fulfill desire org lain yg mana aku rasa xadil utk diri aku & ank aku. aku xnk ank jd mangsa keadaan just sbb aku xbesedia nk membesarkan dorg, dgn penuh rasa ikhlas, rasa kasih syg, penuh dgn doa. biarla aku besarkan ank aku dgn rela hati aku, dgn rasa ikhlas sambil diiringi dgn doa, itu yg aku rasa terbaik utk family aku. apa yg aku tulis kat sini juz nak share the real atmosphere of being married, yg mana takkan sama zamannya masa korang becintan cintun dulu, those era is totally GONE, skrg apa yg kena korg fikir, TOLERANSI, FIKIR PERASAAN ORG LAIN, DOA...aku stress kat sini DOA, selalu la doa pada pasangan korg so that thy will become org yg terbaik utk korg, dan DOA la supaya tuhan tu jdikan korg isteri terbaik utk suami korg. bila dah kawin ni, aku nmpk, klu xde amal, mmg xleh survive...IBADAT tu mmg aku rasa no. 1 dlm umhtangga, aku rasa semua org kawin rasa benda yg sama, bila kurang amal korg akan rasa umhtangga xde bless, so sama2 le kita beramal (mcm ustazah xde tauliah je aku)..then pesanan utk laki aku, beri la aku ruang utk aku berehat...kasihanilah aku wahai sang suami, bukan duit ko, bukan emas lip lap lip lap tu yg aku nk, aku nk REHAT saje, dpt tido dgn aman dan tenteram walaupon sekejap tanpa gangguan suara ank tecik aku yg nangis tanpa sebab tu pon hadiah yg paling berharga buat aku, tengokkan sampah kat dapor tu pon aku dah cukuppppppp happy....apatah lg klu tolon aku basuh pinggan, waaahhhh rasa nk peluk je.....aku xpenah la bemimpi nk tgk movie kat HBO tu smpi abis, aku xpenah la berharap nk leh surfing kat umh aku tu even ade internet bedesup desap lajunye...sbbb aku sedar aku takkan ade masa, klu aku hadap gak mende2 tu alamat tunggang terbalik la umhtangga aku..pjgnya luahan aku kali, ya dah lama nk luah tp xterkeluar2 akhirnya kuar gak...fuhhh... aku harap ALLAH dgr rintihan aku, jadikan la aku isteri yg SABAR dlm nk mendidik ank aku, SABAR dlm nk mengemudi umhtangga aku, SABAR dlm mengarungi keja2 seharian, aku mohon ALLAH kurangkan la ngomelan dlm hati aku ni sbb aku hya mampu menangis dlm hati, mngomel soal keletihan aku mgurus semuanya skali gus sorg diri, ALHAMDULILLAH pada tuhan yg sentiasa berikan aku kesihatan tubuh badan yg baik, sbb klu aku sakit aku boleh jamin mmg hura hara umh tu, sbb tu agknya tuhan tu maha kaya jarang bagi aku sakit yg berat2 ALHAMDULILLAH sgt..wahhh mau nangis je rasa, besar sungguh nikmat yg tuhan bagi kat aku, tima kasih byk2 atas nikmat tubuh badan yg sihat. klu la aku leh jadi superwomen yg xreti penat tu pon baik gak, xde la aku masam2 muka dipagi hari akibat dek kepenatan xcukup titon...